S’lowtecture: Struktura Mieszkaniowa

Nagroda Young Talented Architecture Award

Dane

obiekt: struktura mieszkaniowa
lokalizacja: Wrocław, Nowe Żerniki
konkurs: Nagroda Young Talented Archutecture Award 2016
zakres: projekt koncepcyjny – projekt dyplomowy
autor: Tomasz Broma
projekt: 2015-2016

Opis

Projektowany obiekt to eksperymentalna struktura mieszkaniowa, której idea została oparta na filozofii slow-life oraz badanach i poszukiwaniach związanych z architekturą low-tech. Zasadniczym elementem struktury jest wertykalna wioska (część mieszkaniowa), a nadrzędnym celem, który towarzyszył jej projektowaniu, była chęć oddania mieszkańcom fragmentów przestrzeni, tak by w ich obrębie sami mogli decydować o swoim domostwie.

Działki nie są jednak płaskimi wycinkami powierzchni. W projekcie zastosowano parcelację kubaturową – cała przestrzeń wioski podzielona została na sześcienne komórki (podstawowe jednostki przestrzenne o kubaturze 27m3, a każda parcela składa się z jej wielokrotności. O wielkości działki decydują sami mieszkańcy planując domostwa. Struktura jest zatem elastyczna i pozwala na budowę różnorodnych typologicznie jednostek mieszkaniowych. Otwiera się dzięki temu na mieszkańców o zróżnicowanych potrzebach (rodziny na różnych etapach, osoby samotne, pary, grupy studentów), pozwalając dopasować dom do indywidualnych wymagań, możliwości finansowych, sposobu oraz ich własnego tempa życia.

Relacje przestrzenne między domami reguluje opracowana na potrzeby projektu gra, składająca się z prostych zasad warunkujących lokalizację projektowanego domu w strukturze. Określa ona przede wszystkim wzajemne odległości, wielkości budynków oraz ich dopuszczalną geometrię, tak by umożliwić wszystkim mieszkańcom dostęp do komunikacji, instalacji oraz światła słonecznego. Zapewnia ona także optymalne wykorzystanie dostępnej przestrzeni oraz zapobiega powstawaniu blokad odcinających fragmenty wioski i uniemożliwiających zabudowę. Powstałe w wyniku gry przestrzenie między domami zostały zagospodarowane jako małe, prywatne ogródki, podwórka wejściowe oraz jako wspólnotowe strefy sąsiedzkie, umożliwiające spotkania najbliższych sąsiadów. Zaprojektowana w ten sposób wertykalna wioska jest żyjącą i rosnącą w czasie strukturą, która ewoluuje, jest rozbudowywana, zmieniana i dostosowywana do potrzeb jej mieszkańców.

Projekt oparty jest także o koncepcję „zrób-to-sam” – mieszkańcom udostępnione zostały proste technologie, z lokalnych, naturalnych lub recyclingowych, łatwo dostępnych surowców, tak aby sami mogli przygotowywać materiały budowlane, którymi następnie zagospodarowują posiadaną parcelę. Do ich dyspozycji na zasadach „open source” oddana została technologia gliniana, słomiana, papierowa, drewniana, plastikowa oraz tekstylna. Domy budowane są własnoręcznie, a ich forma, wykończenie oraz wyposażenie zależy przede wszystkim od pomysłowości mieszkańców. Zaangażowanie oraz czas włożony w budowę, wpływa na obniżenie kosztów, daje możliwość dopasowania domu do aktualnych potrzeb, z możliwością późniejszej przebudowy, a przede wszystkim poczucie własności oraz  niezależności. Dodatkowo mieszkańcy mogą łączyć się w sąsiedzkie grupy i na ustalonych zasadach współpracować przy wznoszeniu domów, budując jednocześnie wzajemne kontakty.

Wertykalną wioskę uzupełnia hala w dolnej części struktury. Na jej parterze znajduje się duża otwarta przestrzeń oraz wyposażenie, które pozwala nadać jej zróżnicowane funkcje. Podstawowym przeznaczeniem hali jest funkcja warsztatowa. Zaprojektowano w niej park maszynowy, który służą do przygotowania materiałów i budowy domostw. Hala pełni również rolę centrum aktywności społecznej. Przewidziano w niej możliwość aranżacji kuchni społecznej, przedszkola, siłowni oraz pól do gier zespołowych, sceny, warsztatów i wielu innych. W hali zaprojektowano także dwie antresole, które mieszkańcy mogą wykorzystać do prowadzenia małej działalności gospodarczej.